Bloemen bij Trophy Mountain

Het heeft de hele nacht hard geregend maar als we opstaan is het droog en piept de zon door de wolken. Er komt geen water uit de kraan, de waterpomp heeft het begeven en na het ontbijt gaat Lars er mee aan de slag, het blijkt een elektrische storing door lekkage. We gaan vandaag wandelen naar de bloemenweide van Trophy Mountain. Het is 14 graden en bewolkt. Eerst met de auto 20 km verharde en 10 km onverharde weg tot 1800 m hoogte klimmen. Vanaf daar 3 km door het bos (ik hoor gepiep en zie een spechtjong in een holle boom zitten en even later komt mams langs om de jongen te voeren, wat een geluk) en dan nog 1,5 km door de weiden naar twee meertjes tot ruim 2000 m. Op deze hoogte is het een graad of 5 met harde wind maar MOOI!!! Onbeschrijfelijk hoeveel bloemen in alle kleuren bij elkaar in de enorme alpenweide staan. Dit is mijn Walhalla (op de temperatuur na) wat een kleuren, wat een weelde, wat een veelheid en overweldiging voor de zintuigen. Na een uur zijn onze handen te verkleumd om nog foto's te maken en je kan wel blijven schieten, het is zo prachtig. We gaan terug naar de auto en dalen hobbel-de-bobbel af naar de hoofdweg. Rechts af en naar Moul Creek Falls. Daar lopen we weer 40 minuten heen en terug naar de waterval. Erg mooi, je kijkt eerst van bovenaf en kan vervolgens afdalen naar de voet van de waterval. Er is zelfs een voetpad onder de waterval door maar daar heb ik me niet aan gewaagd want toen ik dichterbij kwam werd ik al weggeblazen door het opstuivende water, laat staan over een glibberig paadje achterlangs. Op de terugweg willen onze benen niet meer. Als we terugrijden rijdt er opeens een auto ons tegemoet op onze helft, die was even de weg kwijt. Gelukkig remde Egbert snel en hard genoeg, alles van de achterbank op de grond. Wat een idioten, zeker Engelsen. Allemaal goed afgelopen. Moe en voldaan terug in onze kamer, een warme douche, een glas rosé en even lezen en schrijven. Vanavond eten we zalm van de barbecue!